Duurzame voeding met kinderen. Hoe ingewikkeld is dat? Nou, dat valt echt reuze mee. Jij bepaalt immers grotendeels wat er in het winkelwagentje terecht komt. En dus ook op het bord. Of wat jij voorschotelt ook meteen de eerste keer door jouw kind(eren) wordt opgegeten is een andere zaak. Wees geduldig! Voor onze tips hebben we dankbaar gebruikt gemaakt van GoedGezind, een Vlaamse site boordevol boeiende artikelen voor alle leeftijden. En om met hun laatste tip te beginnen: voel je niet al te bezwaard als het niet meteen gaat zoals je voor ogen had. Elk stapje telt. Hiermee heb je tip zes al gehad. Succes met de andere vijf!

Tip 1: de groenten van het seizoen

Er was een tijd dat we niet anders deden omdat we niet anders konden: groenten van het seizoen eten. Inmiddels zijn we er aan gewend dat we zo ongeveer elke groente het hele jaar door kunnen kopen. En dat is niet bepaald duurzaam. Daarom (met dank aan NoSalt) een overzicht van de groenten per maand. Handig om even door te nemen voordat je het boodschappenlijstje van die week samenstelt:

Seizoensgroente per maand:

Zoals je ziet is er meer dan genoeg keuze om eindeloos te variëren. Dat voorkomt discussie aan tafel en lange tanden omdat je ‘weer hetzelfde hebt klaargemaakt’. Bovendien hebben je kinderen pijlsnel door wat het belang is van deze seizoensvariatie. Heel snel gaan ze jouw beleid richting anderen, zoals opa en oma, beslist verdedigen.

Tip 2: de wist-je-dat weetjes voor aan tafel

Kinderen zijn gevoelig voor leuke verhalen, grappige anekdotes en gekke weetjes en feitjes. Het verhaal over duurzaamheid is mogelijk nog wat te technisch, ook al weten kinderen vanaf pak ‘m beet groep zes feilloos te vertellen wat er in de wereld aan de hand is. Om het hoe dan ook niet al te vaag of te zweverig te maken is het handig om af en toe een ‘zeg weet je…?’ er tussendoor te gooien.

Zo heeft een kilo rundvlees dezelfde uitstoot aan broeikassen als 100 kilometer rijden met de auto. Pardon? Volgens het NRC bespaart een dag geen rundvlees net zoveel water als een maand niet douchen. Om een kilo bosbessen te vervoeren uit bijvoorbeeld Israël stoot je meer C02 uit dan wanneer je drie kilo bosbessen uit eigen land laat vervoeren. En laat je kinderen eens zien hoeveel afval je dagelijks weggooit aan plastic, papier en andere materialen. Brrr.

Tip 3: (zo nu en dan) Vegetarisch is eigenlijk hartstikke logisch

Sommige kinderen komen op een dag thuis en geven aan vanaf die dag vegetarisch te zijn. Anderen lijken nog kleine carnivoortjes. Ook die tweede groep kinderen kun je beslist minder vlees laten eten. In pasta rode saus, ik maak die graag, zit bij ons thuis geen vlees. En door de grote hoeveelheid tomaat en paprika (én verse kruiden) die er doorheen gaat wordt de saus lekkerder gevonden dan de pasta. Vlees wordt die dagen niet gemist. Nu nog een recept bedenken dat past bij de groenten van het seizoen.

Over (rund)vlees gesproken, kinderen vinden het vast interessant om jou te horen vertellen welke impact koeien hebben op het milieu. Niet alleen vanwege hun mest of door de scheten die ze laten, hilariteit gegarandeerd, maar zeker ook door alle boeren die ze laten. De vleesindustrie is verantwoordelijk voor 18% van de wereldwijde uitstoot aan broeikasgassen, en levert daarmee de grootste bijdrage aan klimaatverandering. Voor de productie van vlees is er een heleboel water, veevoer en grond nodig. De technische kanttekening “koeien produceren methaan door bacteriële reacties bij de afbraak van ruwvoer in hun pens, maar zolang de grootte van de veestapel (en het productieniveau) gelijk blijven zorgen ze eigenlijk niet voor extra opwarming. Terwijl zij hun methaan uitboeren, wordt immers een gelijke hoeveelheid methaan afgebroken door oxidatie in de atmosfeer” gaat dan ook maar gedeeltelijk op. Door (af en toe) vlees te vervangen door een plantaardig alternatief kun je wel degelijk veel water, veevoer en grond (ontbossing!) besparen. 

Tip 4: Gebruik hun scherpe ogen

Uit eigen ervaring weet ik hoe snel kinderen door hebben of een product biologisch is of niet. Hoeveel sterren worden gegeven als het dierlijk is. Ze herkennen de symbolen en lezen de teksten. Aan tafel worden ingrediënten uitgeplozen per product en worden we overhoord: hoeveel gram suiker, hoeveel gram zout. Maak kinderen dus gerust mede ‘verantwoordelijk’ voor wat er in het winkelwagentje belandt. Speur samen naar een ASC- of MSC-label of nog beter: stuur ze op pad.

Bij groenten en fruit, we bespraken ze al uitvoerig, vertelt het etiket je meestal wat het land van herkomst is. Die mooie mango heeft beslist een lange reis afgelegd. Vermijd ze of wissel daarom tenminste af met groente en fruit van eigen bodem. En weet wat je er thuis mee moet doen: wat leg je in de koelkast (appels, peren, mandarijnen) en wat gaat op de fruitschaal (tomaat, paprika). Het lijkt soms tegenstrijdig maar je erin verdiepen loont. Wat je koopt blijft dan langer goed en smaakt ook veel beter.

Tip 5: Ga wat vaker naar de boer of plan een trip naar de zelfplukboerderij

Op zoek de boer vind je boerderijwinkels bij jou in de buurt. Gegarandeerd vol streekproducten die geen lange reizen hebben gemaakt. Bovendien nog seizoensgebonden ook. Op de fiets, tassen aan het stuur en je kinderen mee. Hoe puur wil je het hebben? 

Leuk en leerrijk tegelijk: maak eens een uitstapje naar een zelfplukboerderij bij jou in de buurt. Zo leer je je kinderen niet alleen de smaak en het uitzicht van pure producten kennen, ze zien meteen welke gewassen wanneer groeien. Laat ze die producten thuis uitvoerig proeven en proberen zodat ze de smaak ontdekken en leren onthouden. Want zeg nou zelf, die appel direct van het land smaakt toch veel lekkerder? Duurzaam eten met kinderen. Leuk en absoluut niet ingewikkeld.

Smaak te pakken? Ga dan ook eens bramen of bessen met ze plukken. Niet teveel, da’s stroperij maar gewoon een handje. Wie weet willen ze daarna zo’n bramenstruikje in de tuin.